วันพุธที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2559

ชีวิตในวันวาน

"เพื่อน" คือคนที่จุดประกายให้ฉันได้รู้จักเส้นทางสายใหม่อีกสายนึง  ที่ทำให้ชีวิตมีสีสันขึ้น ปกติก็มีชีวิตอยู่กับครอบครัว จากบ้านมาโรงเรียน จากโรงเรียนกลับบ้าน เป็นแบบนี้ปกติ ช่างเป็นเด็กดีเสียจริงๆ
แต่แล้ววันหนึ่ง เพื่อนได้มาชวนให้ไปทำบุญ สวดมนต์ และนั่งสมาธิด้วย  ...รู้สึกตื่นเต่นน๊ะ เป็นสิ่งที่อยากลองทำดู เพราะปกติชอบอ่านหนังสือเกี่ยวกับกฎแห่งกรรม ที่เด็กรุ่นเดียวกันไม่ค่อยสนใจ  ตัดสินใจไปกับเพื่อน แล้วก็ไม่ผิดหวังเลย เจอบรรยากาศที่สงบ สัมผัสถึงความดีของผู้คนที่มา และสะอาดด้วยน๊ะแปลกดี ไม่เหมือนกับที่วัดใกล้บ้านเราเลย ทำให้ฉันรู้สึกติดใจ และได้ไปนั่งสมาธิ และสวดมนต์กับเพื่อนเป็นประจำ ที่ที่เขาเรียกว่าศูนย์ปฏิบัติธรรม จ.ยะลา มาคนเดียวไม่พอ ก็ลองชวนคุณพ่อ คุณแม่ พี่ๆน้อง มาด้วย ทุกคนมาดูแล้วก็ไม่ว่าอะไร ยอมให้เรามาเป็นประจำ
แล้ววันนึง "เพื่อน" ก็ชวนไปทอดกฐินปี2540 ที่ "วัดพระธรรมกาย" ซึ่งบอกเลยว่า ไม่รู้จัก ที่ไหนเหรอ เด็กบ้านนอกอย่างเรา จะได้เข้าเมือง ไปเที่ยวก็โอเคน๊ะ
ตัดสินใจร่วมเดินทางมา"วัดพระธรรมกาย" เป็นครั้งแรก โห!!!!! เดินไกลมาก ไปตักบาตรแต่เช้าเลย เดินไป-กลับ เป็นกิโลเลย เหนื่อยมากๆๆ แต่ดูผู้คนรอบข้างแล้ว ไม่เห็นมีใครบ่นเลย เดินคุยกันยิ้มแย้ม แจ่มใส แปลกดีน๊ะ เดินไปทางไหน ผู้คนก็ยิ้มแย้มทักทายกัน ทั้งๆที่ไม่รู้จักกัน รู้สึกดีและปนไปด้วยความแปลกใจ
วันนั้นทั้งวันก็อยู่วัดร่วมกิจกรรมกับเขา นั่งสมาธิรอบสาย และบ่าย ทอดกฐินเสร็จแล้วก็กลับ เราได้เห็น"หลวงพ่อธัมมชโย" แบบไกลๆ บอกเลยตอนนั้นไม่รู้จักเลยว่าพระรูปนี่คือใคร มานำนั่งสมาธิ และเป็นประธานสงฆ์ ก็ทำตามเขาไป แต่แปลกน๊ะ  เดินก็ไกล เหนื่อยก็เหนื่อย คนก็เยอะ แต่ทำไมเวลานั่งสมาธิ เสียงแบบเงียบกริบมากๆๆๆ
ฉันรู้สึกประทับใจ ที่บรรยากาศมันเงียบ สงบ แม้คนจะมารวมกันมากมาย ที่สำคัญยังสะอาดด้วยน๊ะ 
นี่แหละคือจุดเริ่มต้นให้ฉัน ได้ศึกษาข้อมูลเพิ่มเติม เรื่องของ"วัดพระธรรมกาย"  "หลวงพ่อธัมมชโย"  "หลวงพ่อทัตตชีโว"  และครูบาอาจารย์ที่ท่านได้เมตตาสร้างวัด สร้างพระพุทธศาสนาให้คงอยู่มาถึงยุคของเรา
เป็นจุดเริ่มต้นให้ได้มา"วัดพระธรรมกาย"  เป็นประจำ แม้จะอยู่ต่างจังหวัด (จ.ยะลา)  ได้ศึกษาคำสอนของ "หลวงพ่อธัมมชโย"  และลองนำไปปฏิบัติตาม จนเป็นที่แปลกใจของครอบครัว ที่อารมณ์ดีขึ้น นิสัยเปลี่ยนไปในทางที่ดี
เป็นโอกาสที่ดี สำหรับฉัน จึงได้ชวนครอบครัวมา "วัดพระธรรมกาย" มาดู มาเห็น มาสัมผัสด้วยตัวเอง
ดังสุภาษิตที่ว่า  "สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น  สิบตาเห็นไม่เท่ามือคลำ"  สำนวนนี้ใช้ได้ทุกยุค ทุกสมัย เรื่องเล่าจากปากผู้คนมากมาย ก็อย่าเพิ่งไปเชื่อถือทีเดียวนัก ต้องเห็นด้วยตาของตนเองเสียก่อน และถ้าจะให้แน่จริงๆแล้ว  ก็ต้องได้อยู่กับเหตุการณ์นั้นๆด้วย หรือเรียกได้ว่าสัมผัสด้วยมือของตนเองจริงๆจึงจะแน่นอนที่สุด
ย้อนกลับไปแล้วก็ยิ่งรู้สึก รักและศรัทธาใน "วัดพระธรรมกาย" และ หลวงพ่อธัมมชโย" ที่ได้สอนให้ฉันและครอบครัวได้ทำความดีตลอดต่อเนื่องเรื่อยมาถึงปัจจุบัน

3 ความคิดเห็น: